هه آسمان جان!
غروب میکنی و غرقم میکنی در غُلُوِ ارغوانی هایت که نشسته است تا عصایش را بچرخاند و سیاهی های سادگی هایم را رنگ و جلای تازه ای ببخشد
انگار که بخواهد بلک راشن را با کوکتل عوض کند
و خب؛چه فایده وقتی سوبرانی همان سوبرانیست؟؟
درباره این سایت